Παράλληλα, σε ένα βαθύτερο επίπεδο, ενεργοποιείται η επίγνωση. Μαθαίνουμε να παρατηρούμε αντί να αντιδρούμε, να μένουμε παρόντες αντί να φεύγουμε από τον εαυτό μας, να εμπιστευόμαστε το σώμα, τη διαίσθηση και τη σιωπή μας. Η πρακτική γίνεται εργαλείο θεραπείας από παλιά ψυχικά μοτίβα, συναισθηματικές πληγές και περιοριστικές πεποιθήσεις.

Η προσωπική ανάπτυξη δεν έρχεται μέσα από κόπο ή προσπάθεια. Έρχεται όταν χαλαρώνουμε, όταν αναπνέουμε, όταν νιώθουμε, όταν επιστρέφουμε σε μια σχέση φροντίδας με τον εαυτό μας.

Και τότε, σταδιακά, κάτι αλλάζει:
Η καθημερινότητα αποκτά περισσότερο χώρο.
Οι σχέσεις μας γίνονται αυθεντικές.
Το σώμα γίνεται σύμμαχος.
Η καρδιά μπορεί να ανοιχτεί ξανά.

Στη σχολή μας, κάθε πρακτική — είτε πρόκειται για ένα μάθημα yoga, είτε για μια ηχοθεραπεία ή ένα Temazcal — προσφέρει ένα βήμα προς τα μέσα.
Όχι για να γίνεις κάτι άλλο, αλλά για να θυμηθείς ποιος είσαι πραγματικά.